Haissst... yan ang lagi kong sinasabi pag naiiyak na ako...Na kanino ba ang problema? nasa akin kaya? o nasa nagiging bf ko?....isang kabanata na naman sa aking buhay ang natapos...bakit kaya hindi na ako naging masaya? bakit lagi na lang akong nasasaktan?.... Akala ko happy ending na ang pangalawang pagsubok ko sa pag-ibig pero mas masakit pala ngayon... kung kaya ko lang itanong sa kanya "bakit? anong nangyari? bakit tayo nagkaka problema? pero wala akong lakas ng loob...ang sakit pala na wala kang mapaglabasan ng sama ng loob...hindi ka makaiyak kasi maghapon ka sa work..then sa house mag aalala na naman sila...Gusto kong humiyaw ng pagkalakas lakas pero hindi pwede... Gusto kong maghapon na magmukmok at mag isa sa isang lugar na tanging ako lang ang naroroon...pero hindi pwede.. puro hindi pwede...sa blog ko na lang nailalabas ang sama ng loob ko...How i wish one day mawalan na lang ng pakiramdam ang puso ko...ilang ulit ko ng sinaway ang puso ko na muling tumibok pero ang tigas ng ulo...haissst ngayon heto para na namang sasabog ang puso ko sa sama ng loob..siguro nga kasalanan ko ang lahat...Ngayon September 1, 2011...ito sana ay masaya kong haharapin kasi umpisa na naman ng ber month pero ganito pala kalungkot kong haharapin ang araw na ito.. Kagabi nanalangin ako sa Ama...na bigyan nya ako ng last chance... Pag nagtxt siya sa akin ngayon araw na ito ay patatawarin ko na siya..na magiging ok ang lahat pero hanggang ngayon wala pa ding txt o tawag mula sa kanya??huhuhu gusto ko umiyak...gusto ko dayain ang puso ko na siguro wala lang siyang load..na siguro lobat siya..na sigurp busy lang na siguro pinapalipas lang nya ang sama ng loob mo pero huling araw na nga ito na hiningi ko kay God...at after ng araw na ito...kelangan ko ng mabuhay ng normal na wala siya sa buhay ko...Haisssttt ang sakit sakit pala nuh...Please magtxt ka...magtxt ka dave...please hihintayin kita hanggang 11:59 ng gabi pero pagpatak ng 12:00 am "i think kailangan na kitang kalimutan...at gawin naman ang ipinangako ko kay God".... Ano bang gagawin ko kung siya na mismo ang sumuko na sa ugali ko...pero kelangan tanggapin ko ang sakit..its my fault...It's God's will....kung tayo ay tayo...kung hindi...wala tayo magagawa....sad day for me... :(
